พระบรมราโชวาท

ในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช

พุทธศักราช ๒๕๐๐

นิสิตทั้งหลาย เมื่อปีก่อนๆ ข้าพเจ้าได้เคยฝากข้อเตือนใจแก่นิสิตทั้งหลาย ในหนังสือมหาวิทยาลัย ในเรื่องความสัตย์สุจริต ความสามัคคี ฯลฯ มาแล้ว ในคราวนี้จะพูดถึงเรื่องระเบียบวินัย ซึ่งเป็นหลักปฏิบัติทั่วไปอีกเรื่องหนึ่ง

ระเบียบ คือแบบแผน ขอบเขต หรือ ข้อบังคับ วินัย หมายถึงการจำกัดให้อยู่ในระเบียบแบบแผน ระเบียบกับวินัยเป็นของคู่กัน เมื่อมีระเบียบข้อบังคับ ก็จำต้องมีวินัย คือการปฏิบัติตามระเบียบข้อบังคับนั้น ชุมนุมชนที่รวมกันเป็นหมู่เป็นคณะ ต้องมีระเบียบวินัยไว้เป็นหลักปฏิบัติ ถ้าได้ร่วมใจกันปฏิบัติตามระเบียบวินัยแล้ว ชุมนุมชนหมู่นั้นคณะนั้น ย่อมมีความรุ่งเรือง

นอกจากระเบียบวินัยของหมู่คณะแล้ว ในส่วนบุคคลก็จะต้องมีระเบียบวินัยด้วยเหมือนกัน เพราะคนเราจะประกอบการใดก็ต้องมีหลักสำหรับเป็นเครื่องยึดเหนี่ยว มิใช่ถือเอาแต่อารมณ์เป็นที่ตั้ง จึงจะมี
ความเจริญก้าวหน้า

ตามที่ได้กล่าวมาโดยย่อๆ นี้ พอจะเห็นได้ว่า ผู้ที่อยู่ในระเบียบวินัยย่อมได้รับประโยชน์ทั้งใน
ส่วนรวมและส่วนตัว ถ้าทุกคนปฏิบัติได้โดยเคร่งครัดแล้ว ก็จะเป็นผลดีแก่ตัวเองและทั่วไป ตลอดจนประเทศชาติอันเป็นที่รักของเราด้วย.

ขอให้ท่านทั้งหลายมีความสุขทั่วกัน

พระที่นั่งอัมพรสถาน
วันที่ ๑๘ ตุลาคม ๒๕๐๐